Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

e palūde L и paludibus T

  • 1 emergo

    ē-mergo, mersī, mer sum, ere
    1) вынырнуть, выплыть ( e palūde L и paludibus T); выходить, появляться (ex saltibus in campos L; flos emergit e caule PM)
    2) вытекать, явствовать, следовать
    3) возникать (fama emersit V; bellum emersit C)
    4) выпутываться, вывёртываться (ex judicio C)
    5) подниматься, восходить ( sol emergens T)
    emersae in lucem noctes O — ночи, близящиеся к рассвету
    6) оправляться, приходить в себя (e. ex mendicitate C; ab admiratione L)
    7) выводить наружу, поднимать ( e gurgĭte vultus Ctl)
    8) ( чаще e. se или emergi) выходить, выплывать, выбираться, вынырнуть ( emergi e flumine C)
    e. se ex mălis Ter, Nepвыпутаться из бед
    haud facile emergunt, quorum virtutibus obstat res angusta domi J — нелегко подняться тем, чьи способности скованы нуждой

    Латинско-русский словарь > emergo

  • 2 emergo

    ē-mergo, si, sum, 3, v. a. and n.
    I.
    Act., to bring forth, bring to light, raise up (very rare; mostly with se, or pass. in mid. sense), to come forth, come out, to rise up, emerge (not in Plaut., Caes., Verg., or Hor.).
    A.
    Lit.:

    emersere e gurgite vultus Nereides,

    Cat. 64, 14:

    ex undis Cancri pars sese emergit in astra,

    Manil. 5, 198;

    se torrens imo hiatu,

    Auct. Aetn. 118:

    se lux pelago,

    Avien. Perieg. 126:

    tibi (somnianti) subito sum visus emersus e flumine,

    Cic. Div. 2, 68; so,

    emersus e palude,

    Liv. 1, 13:

    emersus paludibus,

    Tac. A. 1, 65.— Poet.:

    cernis et emersas in lucem tendere noctes,

    Ov. M. 15, 186;

    nox emersa,

    id. F. 3, 399.—
    B.
    Trop., to extricate or free one's self, to raise one's self up, to rise:

    sese ex malis,

    Ter. And. 3, 3, 30 Ruhnk.; so Nep. Att. 11, 1:

    homo emersus subito ex diuturnis tenebris lustrorum ac stuprorum,

    Cic. Sest. 9; cf.:

    tu emersus e caeno,

    id. Vatin. 7, 17:

    velut emerso ab admiratione animo,

    Liv. 8, 7 fin. —Once perh. act.:

    ut possim rerum tantas emergere moles,

    Manil. 1, 116.—Far more freq. and class.,
    II.
    Neutr. (i. q. the preceding emergere se), to come forth, come up, arise, emerge.
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    equus emersit e flumine,

    Cic. Div. 2, 31 fin.:

    e vadis,

    id. Cael. 21:

    ex alto,

    id. Fin. 4, 23, 64:

    de paludibus,

    Liv. 22, 3:

    ab infima ara (anguis),

    Cic. Div. 1, 33, 72:

    sub exsistentibus glebis (pisces),

    Liv. 42, 2: extra aquam Plin. 13, 18, 32, § 109; 2, 88, 89, § 203:

    foras (with exsilire),

    Lucr. 2, 200:

    ad ortus,

    id. 5, 697:

    in suam lucem (luna),

    Liv. 44, 37 et saep.:

    ex Antiati in Appiam ad Tres Tabernas,

    to get away, escape, Cic. Att. 2, 12, 2; cf.:

    e patrio regno (with Cappadociae latebris se occultare),

    id. de Imp. Pomp. 3:

    aegre in apertos campos (Manlius),

    Liv. 21, 25 al. — Absol.:

    aves, quae se in mari mergerent: quae cum emersissent, etc.,

    Cic. N. D. 2, 49; cf. id. Fin. 3, 14 fin.: sol. id. Arat. 76 (also, id. N. D. 2, 44, 113); Tac. G. 45; cf.

    stellae,

    Plin. 2, 14, 11, § 58 al. — Impers. tot res repente circumvallant, unde emergi non potest, Ter. Ad. 3, 2, 4.—
    2.
    In partic., to come forth, come up, break forth, as a plant or animal, when it springs up or is born:

    viriditas e vaginis emergit, etc.,

    Cic. de Sen. 15, 51; cf.:

    flos ex caule,

    Plin. 21, 17, 66, § 106:

    totus infans utero,

    id. 11, 51, 112, § 270:

    ova,

    id. 10, 52, 74, § 145:

    ventus,

    id. 2, 82, 84, § 198.—
    B.
    Trop., to extricate one's self from, to raise one's self up, to emerge, get clear:

    ex sermone emersit,

    Cic. Cael. 31, 75:

    ex miserrimis naturae tuae sordibus,

    id. Pis. 12, 27:

    ex peculatus judicio,

    id. Verr. 2, 1, 5:

    ex paternis probris ac vitiis,

    id. ib. 2, 3, 69:

    ex mendicitate,

    id. Vatin. 9 fin.:

    vixdum e naufragiis prioris culpae cladisque,

    Liv. 5, 52, 1:

    ex obnoxia pace,

    id. 9, 10:

    ex omni saevitia fortunae (virtus),

    id. 25, 38; Dig. 47, 10, 5 fin.: cum tam multa ex illo mari (sc. Ponto) bella emerserint, have arisen, [p. 642] broken out, Cic. Verr. 2, 4, 58:

    equidem multos vidi emersisse aliquando, et se ad frugem bonam, ut dicitur, recepisse,

    have raised themselves up, have risen, Cic. Cael. 12:

    hac autem re incredibile est quantum civitates emerserint,

    have raised themselves up, elevated themselves, id. Att. 6, 2, 4; cf.:

    ad summas opes,

    Lucr. 2, 13; 3, 63:

    in quod fastigium,

    Vell. 2, 65; Juv. 3, 164:

    quamvis enim demersae sint leges, emergunt tamen haec aliquando,

    Cic. Off. 2, 7, 24; cf. id. Clu. 65, 183:

    nunc emergit amor,

    id. Att. 9, 10, 2; cf.

    dolor,

    id. ib. 9, 6, 5:

    ex quo magis emergit, quale sit decorum illud, etc.,

    appears, is evident, id. Off. 1, 31; cf.:

    tanti sceleris indicium per Fulviam emersit,

    Flor. 4, 1, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > emergo

  • 3 demergo

    dē-mergo, mersī, mersum, ere, herab- od. hinabsenken, herab-, hinabtauchen, versenken, im Passiv demergi auch = versinken, bei Ang. wohin? m. in u. Akk. od. (poet. u. nachaug.) m. bl. Dat.; im Passiv bei Ang. wo? m. in u. Abl., I) eig.: 1) im engern Sinne, in eine Flüssigkeit (in ein Gewässer), a) übh.: candens ferrum in gelidum propere imbrem, Lucr.: candens ferrum in aquam Plin.: lapsu equi in profundum demergi, Aur. Vict.: alia in caenum demersa eruebantur, Curt.: cum lapides in Tiberim demersi essent naufragio, ICt.: repugnantes vulnerare et cloacis (in die Kl.) dem., Suet.: dem. obscenam ponto puppim (Schiff), Ov.: udo (sc. solo) ungulas (v. Tieren), Col.: pullos mari, Suet.: demergi in aqua (Ggstz. emergere), Cic.: C. Marius in palude demersus, Cic.: u. (im Bilde) in profundo veritatem esse demersam, Cic.: u. veritatem demersam esse in alto quodam puteo od. in profundo quodam puteo, Lact. – ohne Ang. wohin? od. wo? se dem., Cic. fr.: equos innatantes (v. einem Fische), Plin.: cornix demersit caput et fluctum cervice recepit, Cic. poët.: equus, in quo vehebar, mecum unā demersus rursus apparuit, Cic.: C. Marius senile corpus paludibus occultasse demersum, Cic.: delphinûm modo demersis aequora rostris ima petunt (v. Schiffen), Verg.: quibus (venenis) mox a Claudio demersis infecta maria traduntur, Suet. – b) insbes.: α) ein Schiff versenken, in den Wellen begraben, navigia (v. Fischen durch ihre Menge), Plin.: demersā nave periit (beim Sturm), Auct. b. Alex.: ebenso parte Liburnicarum demersā, Suet.: regem multitudine eorum, qui ad proximas naves adnatabant, demerso navigio perisse, Auct. b. Alex.: u. prägn. eine Pers., inde profectum eum ad capita quae vocant Sari fluminis foeda tempestas adorta prope cum omni classe demersit, Liv. 33, 41, 7: vehementi circio bis paene demersus est, Suet. Claud. 17, 2. – als milit. t. t., im Kampf in den Grund bohren, vollst. triremem hostium perforare et dem., Auct. b. Alex. 25, 5: oft bl. dem., zB. tredecim capere naves, decem dem., Liv.: omnes fere naves aut dem. aut capere, Curt.: centum et quattuor naves hostium dem., Eutr. – β) (nach dem Glauben der Alten, daß die Sonne beim Untergange ins Meer sinkt) ins Meer hinabsinken lassen, v. Sonnengott, sex ubi sustulerit, totidem demerserit orbes (Scheiben), purpureum rapido qui vehit axe diem, Ov. fast. 3, 517 sq.: Titan... igniferi tantum demerserat orbis, quantum deesse solet lunae, Lucan. 3, 41 sq. – u. intr. dem., v. der Sonne = hinabsinken, untergehen, sol demergit et nascitur, Min. Fel. 34, 11.

    2) im weitern Sinne, übh. in eine Tiefe versenken, tief hinabstecken, a) übh.: origani manipulum in vasculum rubri aeris, Cael. Aur.: dapes avidam in alvum, hinabschlingen, Ov.: per iugulum sinistrum capulo tenus gladium totum alci, hinabstoßen, Apul.: plebs in fossas cloacasque exhauriendas demersa, hinabgesteckt, Liv.: dem. colla umeris, hinabstecken, verbergen, Stat. – b) als t. t. der Landwirtschaft, Schößlinge einsenken, setzen, stirpem, Col.: surculos, Pallad.: salicis ramum terrae (in die E.) utroque capite, Pallad.

    II) übtr., herabsenken, -drücken, Passiv demergi auch = sinken, est enim animus caelestis ex altissimo domicilio depressus et quasi demersus in terram, Cic.: quem paulo ante extulerat (fortuna), demergere (tief zu stürzen) adorta est, Nep.: patriam demersam extuli, Cic.: quamvis enim sint demersae (zu Boden gedrückt) leges alicuius opibus... emergunt tamen haec aliquando, Cic. – dem. alcis filiam in perpetuam virginitatem, zu best. J. verdammen, Iustin.: in mortem paene demersus, fast in des Todes Schlund versunken, Ps. Quint. decl.: concĭdit auguris Argivi domus ob lucrum demersa exitio, tief ins V. gesunken, Hor. – aere alieno demersum esse, tief in Sch. versunken sein, tief in Sch. stecken, Liv. 2, 29, 8; vgl. 6, 27, 6.

    lateinisch-deutsches > demergo

  • 4 demergo

    dē-mergo, mersī, mersum, ere, herab- od. hinabsenken, herab-, hinabtauchen, versenken, im Passiv demergi auch = versinken, bei Ang. wohin? m. in u. Akk. od. (poet. u. nachaug.) m. bl. Dat.; im Passiv bei Ang. wo? m. in u. Abl., I) eig.: 1) im engern Sinne, in eine Flüssigkeit (in ein Gewässer), a) übh.: candens ferrum in gelidum propere imbrem, Lucr.: candens ferrum in aquam Plin.: lapsu equi in profundum demergi, Aur. Vict.: alia in caenum demersa eruebantur, Curt.: cum lapides in Tiberim demersi essent naufragio, ICt.: repugnantes vulnerare et cloacis (in die Kl.) dem., Suet.: dem. obscenam ponto puppim (Schiff), Ov.: udo (sc. solo) ungulas (v. Tieren), Col.: pullos mari, Suet.: demergi in aqua (Ggstz. emergere), Cic.: C. Marius in palude demersus, Cic.: u. (im Bilde) in profundo veritatem esse demersam, Cic.: u. veritatem demersam esse in alto quodam puteo od. in profundo quodam puteo, Lact. – ohne Ang. wohin? od. wo? se dem., Cic. fr.: equos innatantes (v. einem Fische), Plin.: cornix demersit caput et fluctum cervice recepit, Cic. poët.: equus, in quo vehebar, mecum unā demersus rursus apparuit, Cic.: C. Marius senile corpus paludibus occultasse demersum, Cic.: delphinûm modo demersis aequora rostris ima petunt (v. Schiffen), Verg.: quibus (venenis) mox a Claudio demersis infecta maria traduntur, Suet. – b) insbes.:
    ————
    α) ein Schiff versenken, in den Wellen begraben, navigia (v. Fischen durch ihre Menge), Plin.: demersā nave periit (beim Sturm), Auct. b. Alex.: ebenso parte Liburnicarum demersā, Suet.: regem multitudine eorum, qui ad proximas naves adnatabant, demerso navigio perisse, Auct. b. Alex.: u. prägn. eine Pers., inde profectum eum ad capita quae vocant Sari fluminis foeda tempestas adorta prope cum omni classe demersit, Liv. 33, 41, 7: vehementi circio bis paene demersus est, Suet. Claud. 17, 2. – als milit. t. t., im Kampf in den Grund bohren, vollst. triremem hostium perforare et dem., Auct. b. Alex. 25, 5: oft bl. dem., zB. tredecim capere naves, decem dem., Liv.: omnes fere naves aut dem. aut capere, Curt.: centum et quattuor naves hostium dem., Eutr. – β) (nach dem Glauben der Alten, daß die Sonne beim Untergange ins Meer sinkt) ins Meer hinabsinken lassen, v. Sonnengott, sex ubi sustulerit, totidem demerserit orbes (Scheiben), purpureum rapido qui vehit axe diem, Ov. fast. 3, 517 sq.: Titan... igniferi tantum demerserat orbis, quantum deesse solet lunae, Lucan. 3, 41 sq. – u. intr. dem., v. der Sonne = hinabsinken, untergehen, sol demergit et nascitur, Min. Fel. 34, 11.
    2) im weitern Sinne, übh. in eine Tiefe versenken, tief hinabstecken, a) übh.: origani manipulum in vasculum rubri aeris, Cael. Aur.: dapes avidam in alvum,
    ————
    hinabschlingen, Ov.: per iugulum sinistrum capulo tenus gladium totum alci, hinabstoßen, Apul.: plebs in fossas cloacasque exhauriendas demersa, hinabgesteckt, Liv.: dem. colla umeris, hinabstecken, verbergen, Stat. – b) als t. t. der Landwirtschaft, Schößlinge einsenken, setzen, stirpem, Col.: surculos, Pallad.: salicis ramum terrae (in die E.) utroque capite, Pallad.
    II) übtr., herabsenken, -drücken, Passiv demergi auch = sinken, est enim animus caelestis ex altissimo domicilio depressus et quasi demersus in terram, Cic.: quem paulo ante extulerat (fortuna), demergere (tief zu stürzen) adorta est, Nep.: patriam demersam extuli, Cic.: quamvis enim sint demersae (zu Boden gedrückt) leges alicuius opibus... emergunt tamen haec aliquando, Cic. – dem. alcis filiam in perpetuam virginitatem, zu best. J. verdammen, Iustin.: in mortem paene demersus, fast in des Todes Schlund versunken, Ps. Quint. decl.: concĭdit auguris Argivi domus ob lucrum demersa exitio, tief ins V. gesunken, Hor. – aere alieno demersum esse, tief in Sch. versunken sein, tief in Sch. stecken, Liv. 2, 29, 8; vgl. 6, 27, 6.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > demergo

См. также в других словарях:

  • CAECUBUM — oppid. Campaniae in Italia, qucd licet paludibus adiaceat, vineta tamen feracissima praecipuis enutrit arboribus. Strabo l. 5. Τὸ δὲ Καίκουβον, ἑλῶδες ὀ `ν ἐυοινοτάτην ἄμπελον τρέφει. Plin. l. 14. c. 6. Antea Caecubo vino erat generositas… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»